Blog In Praktijk
16
okt 2016
Op staande voet ontslagen…
Mocht je willen weten waarom ik de Dag van de Beelddenker zo belangrijk vind…
Ik zou vergelijkbare situaties als die van hieronder graag voorkomen…
Als kind
Het is het moment dat ik rond kijk in de klas. Iedereen zit driftig
te schrijven. Ik voel me dom, klein en weet zeker dat dat blad dat voor me op tafel ligt, morgen terug op mijn bank zal liggen maar dan vol rode penstrepen. Gisteren heeft de juf al gezegd dat ik beter mijn best moet doen. Ze zegt dat ik niet oplet en zit te dromen en dat als ik zo door ga mijn ouders weer voor een gesprek moeten komen…Als (jong)volwassene…
…. Ik vraag me af hoe ik dit kort en duidelijk kan verwoorden, er is zo veel aan de hand met de medewerker die ik net sprak… als ik weer naar mijn computerscherm kijk zie ik in de reflexie dat mijn werkgever achter me is gaan staan. Hij vraagt me waarom ik bepaalde velden in het computersysteem niet heb ingevuld.
Als antwoord geef ik hem dat ik meestal eerst het verslag schrijf en dan pas de rest aanvul, deze volgorde vind ik zelf makkelijk omdat ik dan uit het verslag de informatie kan halen die in de eerdere velden moeten komen. Tot nu toe heeft trouwens nog niemand daar last van gehad (natuurlijk zeg ik dat laatste niet hardop).
Hij wordt boos, hij roept naar me dat ik gewoon moet beginnen bij het begin, daar ben ik ook voor aangenomen, ik moet doen wat er van me gevraagd word.
Dit is de zoveelste keer dat hij (in mijn ogen) onterecht kwaad wordt.
– Eerder heeft hij al eens uit boosheid een hele stapel papieren van mijn bureau ‘gemaaid’ enkel en alleen omdat ik die dag meer tijd had genomen dan ‘voorzien’ voor een van de werknemers, hij zat ergens mee. Als verantwoordelijke vond ik het mijn taak om naar hem te luisteren. En zo kan ik eigenlijk nog wel 10 incidenten benoemen die waren voorgevallen en waarbij mijn ‘baas’ zijn boosheid niet kon beheersen. –
Ontslag op staande voet
10 minuten later sta ik bij zijn bureau, als bibberende, jonge twintiger. Hij vertelt me dat mijn direct leidinggevende mijn spullen aan het pakken is en dat ik mijn autosleutel moet inleveren net als mijn laptop en telefoon. Ik sta per direct op non-actief en zal op staande voet ontslagen worden.
En daarna?
Ik had in mijn eigen ogen geen waarde meer…
Het heeft me een hele tijd (jaren) gekost om deze ‘verhalen’ los te laten. Het zijn namelijk mijn waargebeurde verhalen van de momenten dat ik op de lagere school zat en het moment dat ik een van mijn eerste jobs had. Ik was nadien mezelf helemaal kwijt en vond dat ik geen waarde meer had, zo voelde het op dat moment ook echt.
Er is iets mis met mij
Ik heb vaak gedacht,als kind als als tiener en volwassene dat er iets mis met mij was. Dat ik niet normaal kon denken en dat ik te stom/dom was om een toets goed te maken of mijn werk goed te doen. Van binnen schreeuwde ik om gehoord en gezien te worden maar van buiten kwam dat er niet altijd op de juiste manier uit.
Het veranderde mijn leven
Toen ik met een burn/bore-out thuis zat en ergens op het internet las dat er mensen waren die in beelden denken ging er een wereld voor me open.
Ik begreep opeens waarom het me niet lukte om de (maal)tafels te leren (ik was twintiger en kende ze nog altijd niet goed), gewoon omdat ik dát wat ik wilde leren moest zien inplaats van te horen. Het werd trouwens ook direct duidelijk waarom ik dingen anders aanpak(te) in mijn dagelijks leven en op mijn werk. Beelddenkers werken namelijk graag vanuit een totaalplaatje (topdown) wat maakt dat ze voor ‘niet beelddenkers’ er vaak een ‘raar soort’ volgorde op nahouden hoewel het gewoon een andere manier van denken is. Eenmaal ik dit ontdekte ben ik gaan ‘groeien’, mijn eigenwaarde groeide en ik begon mezelf steeds beter te begrijpen.
Maar hoe leg(de) ik dat nu allemaal aan ‘de ander’ uit?
DAAROM!
Al deze ervaringen, de pijnlijke, verdrietige maar ook de mooie en bijzondere hebben me gemaakt tot wie ik ben. Dit is voor mij dan ook de reden geweest om me te gaan inzetten voor de bekendmaking van beelddenken (visueel denken, leren en werken) en het uitbreiden van het onderzoek er naar. Zowel voor kinderen als jongeren en volwassenen.
Wat als…
Wat zou het mooi zijn als we kinderen van jongs af aan kunnen vertellen dat ze in beelden denken, wat hun talenten zijn en wat ze kunnen doen met een vol hoofd en de informatie die ze er graag in willen steken.
Kun jij je voorstellen wat dit zal doen met dat kind als het later een tiener of volwassene is… Kun je je voorstellen wat het wellicht met jou had gedaan als jij dit (allemaal) eerder had geweten?
Voor en met elkaar
Dit is dan ook de reden waarom ik de Dag van de Beelddenker bedacht. Een dag om op een laagdrempelige manier zelf (en de mensen om je heen als je dat wilt) kennis te laten maken met visueel denken en leren en werken. Kinderen kunnen er een leuke workshop volgen of een theater beleven en spelletjes doen, volwassenen vermaken zich met een drankje bij de verschillende stands en sprekers.
Ik kijk enorm uit om samen met al die mooie mensen die op deze dag komen de wereld nog mooier te maken!
Wil jij je ook laten informeren en inspireren?
Kijk dan op www.DagvandeBeelddenker.com
Oh en euhm, hoe je ook denkt & werkt…. je bent perfect ok!
Groet, Sandra Kleipas
